آیا خدماتی که برخی حاکمان قبل از انقلاب یا خلفاء صدر اسلام انجام داده اند شایسته تقدیر نیست ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

طبق آیات قرآن کریم و روایات شریف حق حاکمیت بر مردم اختصاص به پیامبر و امامان معصوم  صلوات الله علیهم دارد و در زمان غیبت ایشان ، اختصاص به فقهاء جامع الشرایط دارد بنابراین هر کسی غیر از معصومان و فقهاء جامع الشرائط خود را بر مردم حاکم کند طاغوت است و همه کارهای او غاصبانه است چرا که چنین کسی همانطور که حق حاکمیت بر مردم را ندارد ، حق تصرف در بیت المال ، حق عزل و نصب مدیران بخشهای مختلف ، حق اعلان جنگ و صلح و حق به خطر انداختن جان مردم برای فتح سایر سرزمین های دیگر را هم ندارد بنابراین اعمال او هر چند به ظاهر خدمت به مردم یا خدمت به دین خدا به نظر آید ، نه تنها شایسته تقدیر نیست بلکه به خاطر غاصبانه بودن سزاوار سرزنش وعقاب هم است  به عنوان مثال شخصی که بچه ای را دزدیده حتی اگر بیش از پدر و مادر آن بچه به او خدمت کند مجرم محسوب می شود چرا که او سرپرستی این بچه را غصب کرده و او نه تنها حق نگهداری این بچه را ندارد بلکه حق انتخاب یک مدرسه خاص و یا حق انتخاب یک لباس خاص و حتی حق نقل مکان او را ندارد و همه این کارها برای او جرم محسوب می شود و مستحق مجازات است

آیا درست است که مردم را به زور به بهشت ببریم؟

بسم الله الرحمن الرحیم

جواب این سؤال با توجه به دو نکته روشن می شود

1.    چنین چیزی از اساس امکان ندارد چون به بهشت رفتن منوط است به ایمان یعنی عقیده صحیح و عمل صالح یعنی انجام واجبها و ترک حرامها بنابراین حتی اگر کسی را وادار به انجام عمل صالح کنیم باز نمی شود عقیده صحیح را او به تحمیل کرد چرا که عقیده یک امر درونی است و قابل تغییر با اجبار نیست

2.    اینکه نمی شود کسی را به زور به بهشت برد به این معنا نیست که حکومت اسلامی نسبت به بهشت و جهنم مردم بی تفاوت باشد بلکه حکومت اسلامی علاوه بر تبلیغ دینی و تشویق مردم برای حرکت به سمت بهشت وظیفه دارد محیط جامعه اسلامی را به گونه ای سامان دهد که زمینه گناه و حرکت به سوی جهنم کم شود و زمینه عمل صالح و حرکت به سوی بهشت برای افراد بیشتری فراهم شود تا اگر کسی خودش خواست به سمت بهشت حرکت کند موانع کمتری بر سر راه او باشد و زمینه بهتری برای او فراهم باشد

 

آیا فرضیه تکامل واقعا علمی است؟

بسم الله الرحمن الرحیم

فرضیه تکامل همانطور که از اسمش پیداست هنوز در حد یک فرضیه است و یک قانون مسلّم علمی نیست و حتی هنوز یک نظریه هم نیست ( نظریه ، فرضیه ای است که صحتش با شواهد متعددی تأیید شده ولی هنوز  به عنوان یک قانون مسلّم پذیرفته نشده است) 

و اولین اشکال این فرضیه هم همین است که حتی طرفداران آن یقین به صحت آن ندارند ولی با اغواگری رسانه ای چنان مسائل مختلف علم زیست شناسی را با آن تحلیل می کنند که گویا یک قانون مسلّم علمی است 

اشکال دیگرش هم این است که یک عده با ادعای علم حرفهای خنده داری را مطرح می کنند و عده دیگری هم بدون فکر این حرفهای خنده دار را به عنوان مطالب علمی می پذیرند به عنوان مثال در یک برنامه مستند درباره شیوه تولید مثل گیاهان چنین ادعا می شد که گیاهان پس از مدتی به اهمیت رنگ در جذب جانورانی که نقش واسطه را در فرایند تولید مثل گیاهان دارند پی بردند  در نتیجه گلها و میوه هایی با رنگ های متنوع تولید کردند از آن طرف هم جانوران که تا آن زمان اشیاء را به شکل سیاه و سفید می دیدند چشمان خود را تکامل دادند تا این رنگها را درک کنند 

آیا این تحلیلها مانند فیلمهای تخیلی و خنده دار نیست؟

خنده دارتر از همه اینها این است که کسی نمی پرسد این گیاهان از کجا فهمیدند چیزی به عنوان رنگ وجود دارد آن هم رنگی که جانوران دارای چشم کشفش نکرده بودند و یا از کجا فهمیدند که جانوران چشم دارند و یا از کجا فهمیدند که رنگ برای جانوران جذاب خواهد بود و یا جانوران که چشمانشان توان درک رنگ را نداشت چطور متوجه شدند که گیاهان در گلها و میوه های خود رنگ ایجاد کرده اند تا چشم خود را تکامل دهند و هزاران سؤال بی پاسخ دیگر که اگر پرسیدی دستور سکوت صادر می شود مبادا پیش فرض غلط و بدون دلیل و ناشی از دگماتیزم مادی گرایانه ی حضرات که عدم وجود خالق مدبّر است تَرَک بردارد و ان هم الا یظنون - وماذا بعد الحق الا الضلال( و سخنانشان حدس و گمانی بیش نیست - و پس از حق چیست جز گمراهی؟)